Z punktu widzenia przeciętnego człowieka śmierć jest końcem, po którym dotąd żywy człowiek staje się jedynie zespołem martwych elementów. Jego radości i zmartwienia, kaprysy i słabości, wszystkie doznania, które dzielił z innymi i które są dostępne żyjącym, już nie istnieją. Zostaje pustka.
Uświadomienie sobie tego rodzi najczęściej strach przed śmiercią, która staje się świętą i przeraźliwą prawdą.
Książka podejmuje analizę wędrówki dusz z teologicznego punktu widzenia. Twierdzenie, że istnieje reinkarnacja, czyli powtórne narodziny (powtórne wcielenie) czy wędrówka dusz (metempsychoza, transmigracja) w historii kościoła uchodziło za dziwactwo, a czasem wręcz zabobon. W ten sposób omijano twierdzenia, które były przedmiotem wiary i przekonań wielu ludzi. Należą do nich ludy prymitywne, które wiążą te wiarę z totemizmem i animizmem. Należą do nich także miliony wyznawców wielkich religii świata, takich jak hinduizmu, buddyzmu i dżinizmu.
Wyznawcami tej teorii w starożytności byli też orficy, Pitagores, Empedokles, Platon, neoplatonicy, gnostycy, manichejczycy. W średniowieczu Katarzy, a współcześnie wyznawcy New Age.
Czy Ci ludzie nie mieli racji? A może Kościół w swoich poglądach się myli?