Barok i klasycyzm podzieliły między siebie Europę XVII wieku. Zrodzony we Włoszech, w wyniku dążenia Kościoła do ożywienia wiary katolickiej, barok czasów kontrreformacji cechuje upodobanie do krzywizn, niespokojnych kompozycji, przeładowania, ruchu, natłoku postaci wykraczających poza ramy i obejmujących w posiadanie całe otoczenie. Natomiast klasycyzm preferuje linie proste, surowość, powściągliwość i rozum. Klasycyzm - wyrażający się przede wszystkim w architekturze, tak jak barok odnajdował się w malarstwie i sztukach dekoratorskich - to zjawisko typowo francuskie, w przeciwieństwie do międzynarodowego charakteru baroku, rozwijającego się przede wszystkim we Włoszech, ale również w Hiszpanii, Flandrii, Niemczech i Ameryce Południowej. Książka Cabanne'a pokazuje, że pomimo znacznych rozbieżności, oba te nurty wyrażają podobną chęć przedstawiania rzeczywistości w celu wychwalania czy to potęgi monarchy, czy też potęgi Kościoła.