Celem, a może nawet posłaniem tej książki wydaje się oswajanie bezradnych z rzeczywistością choroby psychicznej. Bezradność jest w tej życiowej sytuacji nie tylko udziałem chorych, ale także ich bliskich. W sensie społecznym bezradnym może poczuć się każdy, komu przyjdzie spotkać osobę chorą lub zetknąć się z problemami spowodowanymi zachorowaniem. Z bezradności powstają zapewne społeczne stereotypy i społeczne uprzedzenia wobec chorych. Tymczasem ta książka próbuje pokonać bezradność – uczy rozumieć i doradza działanie.

Książka ma niewielką objętość, ale bogatą i zróżnicowaną zawartość. Najpierw przedstawia kilka relacji autobiograficznych osób, które doświadczyły choroby psychicznej, następnie profesjonalne, niejednostronne spojrzenie na chorobę oraz na możliwości i potrzeby związane z różnymi formami pomocy, a także uwagi na temat lecznictwa psychiatrycznego przyszłości.