Żyłem przez wiele lat w kręgu Bułhakowa, starałem się, jak umiałem, go zrozumieć. Tak postępując, stałem się w jakiejś mierze, choćby najmniej pojętnym, ale przecież uczniem mojego wielkiego Mistrza. Jeśli zatem to, co w efekcie powstało, choć trochę się do Bułhakowa zbliża i coś zeń chwyta, to nie powinno mieć łatwego losu, bo łatwy los jest ze swojej istoty niebułhakowskiej.
(...) Dzieje tej książki, choć stanowią dobry kawał mojego życia, są zaledwie drobnym ułamkiem nieskończenie wielkiego porządku istnienia, którego sens wykłada mi się najdobitniej w bułhakowskim zdaniu użytym jako motto: wszystko będzie jak należy, na tym trzyma się świat.
Wierzę w to głęboko.
Najwięcej zawdzięcza ta książka mojej żonie Wierze i Jej ten tekst dedykuję."
Andrzej Drawicz