Zaburzenia jedzenia spełniają bardzo konkretną funkcję: zagłuszają istotne problemy emocjonalne, z którymi nie potrafimy sobie poradzić.
Autorka opisuje huśtawkę uczuciową człowieka, który, aby uciszyć „ból istnienia”, sięga do lodówki lub się głodzi. Zaburzenia jedzenia traktowane są przez nią jako nałóg, który, podobnie jak alkoholizm, nie może być uważany jedynie za problem osoby w ten nałóg popadającej; są one sprawą całej rodziny. Wynikają z nieprawidłowości we wzajemnych relacjach i silnie wpływają na funkcjonowanie całej struktury rodzinnej. Książka pokazuje, jak poprzez analizę własnej osobowości i sposobu postępowania oraz przebudowę więzi z ludźmi, można się wyleczyć z zaburzeń jedzenia.