Poruszająca, kontrowersyjna, odpychająca i frapująca jednocześnie debiutancka powieść Doroty Szczepańskiej - tylko dla dorosłych! - to swoisty raport z przedsionka piekła. Jednak co dla jednych piekłem, innym rajem się zdaje.

Główna bohaterka i narratorka Aneta, to naprawdę fajna koleżanka: spragnionego napoi, potrzebującemu odsypie z ostatniej kreski, zaspokoi napalonego, ujmie się za pokrzywdzonym, choćby krzywdzicielem psy były, i miały ze sobą swoje pały i inne narzędzia przymusu, i psy na smyczach służebne. Sobie po prawdzie też nie odmawia: ciałka gibkie i młode zużywa w ilościach nieomal hurtowych, do tego danse dniami i nocami, i gandzia, i kwas, i zielone, i białe, i pigsy, i grzybki...

Ale Aneta jest w prawie, bo przecież kocha świat, ludzi, zwierzęta, rośliny, Ziemię kocha, ojczyznę, kocha młodego. Tym bardziej, mocniej kocha, im mocniej, bardziej ućpana. Gdyby nie władzę trzymający...