Obcowanie z literaturą to jednocześnie gra i zabawa. Sięgając po dzieło literackie, podpisujemy pakt, ustalamy pewne reguły gry, co nie znaczy oczywiście, że nie możemy ich w trakcie lektury złamać lub odrzucić. Zdarza się również, że książka sama manipuluje uzgodnionymi zasadami – zwodzi fikcją i autentyzmem, myli tropy, odwołuje się do inteligencji, a czasem nawet cierpliwości czytelnika. Autorka próbuje opisać mechanizmy literackich igraszek, w których uczestniczymy na różnych poziomach: języka, fikcji czy świata przedstawionego (zwłaszcza fabuły). W końcu same książki, dzięki intertekstualnym nawiązaniom, zagadkom czy cytatom, również nie najgorzej się bawią…

źródło opisu: słowo/obraz terytoria, 2007

O grach/zabawach literackich