Książka Uwięzione dzieciństwo opiera się na osobistych doświadczeniach Autorki zdobytych w czasie trwania psychoterapii. Poprzez terapię Autorka powraca do swojego dzieciństwa, trudnych, zagmatwanych relacji z matką, a także ojcem i Bogiem. Autorka przyznaje, że psychoterapia miała pomóc jej w przecięciu wtórnej pępowiny, ale ostatecznie przede wszystkim pomogła jej poznać własną matkę i zbliżyć się do niej. W tle powieści przewija się obraz powojennej, małomiasteczkowej, stalinowskiej i tuż-po-stalinowskiej rzeczywistości